M. MAHENDRAN@ எம். பிரபு, பெந்தோங்

            Esei     Oleh: M. Mahendran   Homo sapiens  atau manusia   “ dikatakan ”  lahir dan berkembang di muka bumi ini  sejak dua  juta tahun yang lampau di  benua Afrika . K emudian kelahiran mereka merebak luas ke Asia dan Eropah. Yakni,   manusia sejak dahulu lagi telah memiliki etnik, kebudayaan dan agama tersendiri yang berbeza-beza mengikut tempat kelahiran m asing-masing. Sudah pasti Homo sapiens ini sudah berbangga dengan kebudayaan dan agama yang mereka miliki sejak beratus ribu tahun lagi dan ia masih berterusan hingga ke tahun 2025 ini. Bahasa, kebudayaan, agama dan fahaman di seluruh muka bumi ini adalah sungguh unik dan merupakan kebanggaan kaum dan etnik masing-masing. S esuatu etnik  atau kaum sudah tentu   akan berbangga  dengan kebudayaan dan agama yang mereka anuti dan diamalkan sejak turun-temurun . Itu adalah sifat semula jadi  manusia yang sudah termaktub di dala...

  சிறுகதை        எம்.பிரபு     இதுவும் ஒரு சாதாரணக் கதைதான் .  உலகத்தில் எல்லா பாகங்களிலும் நடந்த கதைதான். காலம் காலமாக நடந்த, நடந்துக் கொண்டிருக்கும், இனி நடக்கப் போகும் கதை. புதுமை ஏதும் இல்லாத கதை. கதையில் முடிவும் இல்லாத கதை. ஆனால், இதுவும் ஒரு கதைதான். *** “உங்களுக்கு ஒன்றும் புரியாது ,  சார்! இது எங்கள் பிரச்சனை!” திரு மயில்வாகனம்   தன் இரு கைகளையும் கட்டிக் கொண்டு , இருக்கையில் உட்காராமல்,  மிஸ்டர் மைல்ஸ் முன் நின்றுக் கொண்டிருந்தார். தலைக்கு மேல் காற்றாடி சுழன்றுக் கொண்டிருந்தாலும் அவரது பருத்த உடலை அது ஒன்றும் சீண்டவில்லை.  படி ஏறி வந்ததில் மூச்சு வேறு வாங்கியது. “உட்காருங்க   மிஸ்டர் மயில் , ” மிஸ்டர் மைல்ஸ் எவ்வளவு வற்புறுத்தியும் ,  திரு மயில்வாகனம்  நாற்காலியில் அமரவே இல்லை . பத்து நிமிடங்களாக நின்றுக் கொண்டுதான் இருந்தார். அவரது சட்டையும் உடலும் ,  வியர்வையால் நனைந்திருந்தன. வியர்த்திருந்த நெற்றியை கைக்குட்டையால் அடிக்கடி துடைத்துக் கொண்டார். “பரவாயில்லை ,  உட்காருங்க. உட்காருங்க மிஸ்டர் ம...

  Cerpen     Oleh: M. Mahendran     “ Jangan bagitahu emak saya,” Vilashini berbisik kepada Kavinayah. “Tak salah kamu buat begini?” Kavinayah pula rasa bersalah, sebab dialah Vilashini akan menerima hukuman di tangan ibu bapanya dan mungkin di tangan Tuhan kelak. Tuhan akan menghukum kanak-kanak? Kavinayah sangsi. “Mereka mana tahu, mana nampak?” Kavinayah hairan dengan keberanian yang ada pada Vilashini. Dia berharap sangat apa yang mereka berdua lakukan pada hari ini tidak diperhatikan oleh sesiapa. Kavinayah takut ada orang akan menyampaikan perbuatan mereka ini kepada ibu bapa Vilashini dan ibu bapanya sendiri. Nanti, sudah pasti mereka berdua tidak dapat berkawan terus untuk selama-lamanya. “Ibu bapa kamu tak nampak. Saya takut ada orang lain nampak saja.” Kavinayah memandang sekeliling luar kawasan kuil Sri Maha Mariamman. Memang tidak ada sesiapa di belakang tembok kuil tersebut. Kanak-kanak yang datang ke s amaya vaguppu  semua sudah pulang. Mereka...