M. MAHENDRAN@ எம். பிரபு, பெந்தோங்

  சிறுகதை        எம்.பிரபு     இதுவும் ஒரு சாதாரணக் கதைதான் .  உலகத்தில் எல்லா பாகங்களிலும் நடந்த கதைதான். காலம் காலமாக நடந்த, நடந்துக் கொண்டிருக்கும், இனி நடக்கப் போகும் கதை. புதுமை ஏதும் இல்லாத கதை. கதையில் முடிவும் இல்லாத கதை. ஆனால், இதுவும் ஒரு கதைதான். *** “உங்களுக்கு ஒன்றும் புரியாது ,  சார்! இது எங்கள் பிரச்சனை!” திரு மயில்வாகனம்   தன் இரு கைகளையும் கட்டிக் கொண்டு , இருக்கையில் உட்காராமல்,  மிஸ்டர் மைல்ஸ் முன் நின்றுக் கொண்டிருந்தார். தலைக்கு மேல் காற்றாடி சுழன்றுக் கொண்டிருந்தாலும் அவரது பருத்த உடலை அது ஒன்றும் சீண்டவில்லை.  படி ஏறி வந்ததில் மூச்சு வேறு வாங்கியது. “உட்காருங்க   மிஸ்டர் மயில் , ” மிஸ்டர் மைல்ஸ் எவ்வளவு வற்புறுத்தியும் ,  திரு மயில்வாகனம்  நாற்காலியில் அமரவே இல்லை . பத்து நிமிடங்களாக நின்றுக் கொண்டுதான் இருந்தார். அவரது சட்டையும் உடலும் ,  வியர்வையால் நனைந்திருந்தன. வியர்த்திருந்த நெற்றியை கைக்குட்டையால் அடிக்கடி துடைத்துக் கொண்டார். “பரவாயில்லை ,  உட்காருங்க. உட்காருங்க மிஸ்டர் ம...

  Cerpen     Oleh: M. Mahendran     “ Jangan bagitahu emak saya,” Vilashini berbisik kepada Kavinayah. “Tak salah kamu buat begini?” Kavinayah pula rasa bersalah, sebab dialah Vilashini akan menerima hukuman di tangan ibu bapanya dan mungkin di tangan Tuhan kelak. Tuhan akan menghukum kanak-kanak? Kavinayah sangsi. “Mereka mana tahu, mana nampak?” Kavinayah hairan dengan keberanian yang ada pada Vilashini. Dia berharap sangat apa yang mereka berdua lakukan pada hari ini tidak diperhatikan oleh sesiapa. Kavinayah takut ada orang akan menyampaikan perbuatan mereka ini kepada ibu bapa Vilashini dan ibu bapanya sendiri. Nanti, sudah pasti mereka berdua tidak dapat berkawan terus untuk selama-lamanya. “Ibu bapa kamu tak nampak. Saya takut ada orang lain nampak saja.” Kavinayah memandang sekeliling luar kawasan kuil Sri Maha Mariamman. Memang tidak ada sesiapa di belakang tembok kuil tersebut. Kanak-kanak yang datang ke s amaya vaguppu  semua sudah pulang. Mereka...

  சிறுகதை                                                  எம். பிரபு     குண்டு ரமேஸ் என்னிடம் சொன்ன சங்கதியை கேட்டவுடனயே எனக்கு வயிறு கலக்கியது. அவன் சொன்னது எல்லாம் பொய்யாக இருக்கக் கூடாதா என வேண்டிக் கொண்டேன். ஆம் ,  அப்படித்தான் வேண்டிக் கொண்டேன். நான் நினைக்கவே இல்லை , விளையாட்டாக சொன்ன விசயத்தை நிஜமாகவே செய்து விட்டு   வருவான் என்று. முன்பு இதே போன்று செய்திருக்கின்றான். ஆனால் அப்போது   அதை வேறு மாதிரியாக எடுத்துக் கொண்டேன்.   போக போகத்தான் அவனது சுயரூபம் தெரிய வந்தது. கடைக்கு எப்போதாவது வருவான் ,  நன்றாக பேசுவான். லட்சுமி ஸ்டோர்ஸ் ,  அதுதான் எங்கள் கடையின் பெயர். எங்கள் தாத்தா காலத்தில் இருந்து நடத்தி வந்துக் கொண்டிருக்கும் மளிகைக் கடை. இந்த சிறிய பட்டணத்தில் எங்கள் மளிகைக் கடைதான் இந்த ஊர் மக்களுக்கு எல்லாமே. தாத்தா இந்தக் கடையை நடத்திக் கொண்டிருந்த காலத்தில் நான் மிகவும் சின்னப் பையன். அவருடன் அவ்வளவாக பழ...