M. MAHENDRAN@ எம். பிரபு, பெந்தோங்

  Pengalaman   Tahun Baru Cina 1980   Oleh: M. Mahendran     Saya masih ingat lagi  kali pertama saya menyambut Tahun Baru Cina bersama rakan-rakan Cina. Ketika itu umur saya baru menjangkau sebelas tahun  dan  satu bulan lebih sahaja. Keluarga kami   berpindah dari Chammang Baharu ke Jalan Club  (kini Jalan Annuar) yang perlu melintasi Balai Polis, Bentong pada tahun 1979. Iaitu ,  kami berpindah dari kawasan ala kampung ke kawasan bandar. Faham-faham sahajalah bandar Bentong besar mana. Dari dahulu hingga sekarang masih teguh berdiri  bangunan -bangunan  lama yang berusia lebih dari 100 tahun. Cuma   bangunan baharu  dan kawasan perniagaan muncul selepas tahun 2000  di beberapa tempat tidak jauh dari bandar. Semasa di sekolah rendah, rata-rata kawan saya adalah terdiri daripada pelbagai kaum .   Sekolah Rendah Kebangsaan Sulaiman ad a lah bekas sekolah Inggeris. Walaupun sejak 1971 nama dan bahasa pen...

  சிறுகதை                                                                                    எம். பிரபு   காலையில் காடியை வெளியே எடுத்த போதுதான் அதனைப் பார்த்தேன். தபால் பெட்டிக்குள் கடிதம்.   எப்போதுமே எங்கள் வீட்டிற்கு தபால் வருவதோ குறைவு. வந்தாலும் தென்றல்/வானம்பாடிதான் மாதத்திற்கு இரண்டு முறை வரும். பிறகு, காப்புறுதிக்கான கடிதம் வரும். இது என்ன அதிசயமாய், அதுவும் நேற்று இரவு போடப்பட்டிருக்கலாம். நேற்று ஞாயிற்றுக்கிழமை வேறு. காடியை விட்டு கிழே இறங்கி அதனை எடுத்தேன். தபால்த் தலை ஏதும் ஒட்டப்படாத அந்த வெள்ளை நிற நீண்ட கடித உரையில் அழகாக என் பெயர் விஷ்னு என்று ஆங்கில எழுத்துக்களில் எழுதப்பட்டிருந்தது. அதனை எடுத்துக் கொண்டு காடிக்குள் நுழைந்தேன். கம் போட்டு ஒட்டப்பட்டிருந்தது. சரி, அலுவலகத்தில் போய் பிரித்துக் கொள்ளலாம் என்றிருந்தேன். என் மனைவி   விநிதா   இ...

  சிறுகதை       எம். பிரபு     என் தலை ,   முகம் ,   கை ,   கால் முதுகு எல்லாம் பயங்கர வலி. கை பாதங்களில் ரத்தம் ,   எந்தப் பகுதியில் இருந்து பட்டது என்று   சரியாக ஞாபகமில்லை. அந்த வலியிலும் எப்படி இந்த சிமெண்ட் தரையில் நேற்று படுத்து உறங்கினேன் என்று எனக்கே தெரியவில்லை. அறை முழுக்க இருட்டுதான் ,   ஆனால் பொழுது விடிந்து விட்டதற்கான உணர்வு எனக்கு ஏற்படுத்தியது. ஆம் ,   அப்படியாகத்தான் இருக்கும்.   நேற்று அந்த மூவரும் இருக்கும் போது அறையில் வெளிச்சம் இருந்தது. ஆம் ,   எனக்கு நினைவுள்ளது என் தலைக்கு மேலே ஒரு குண்டு பல்ப் பிரகாசமாகவே எரிந்தது. பிரகாசமாக. நான் எழ முயன்றேன். சிரமப்பட்டுத்தான் எழுந்தேன். கால்கள் இரண்டும் சரியான வலி. கைகளும்   தலையும் அப்படியே. அந்த சிறிய அறைக்குள் ஏதாவது ஒரு மூலையில் சிவிட்ச்   இருக்கும். இருக்க வேண்டும்.   கண்களை அகல விரித்துக் கொண்டு சுவர்களை தடவினேன். நல்ல வேளை என் கைகளும் கால்களும் கட்டப்படவில்லை. அதுவரைக்கும் அவர்களை பாராட்டலாம். பாராட்டலாம் ?   ஆம் ,   பார...